Hoezo kinderen zien geen kleur?

share online:

Kinderen zien geen kleur. Ze worden er pas bewust van op het moment dat je het gaat benoemen’. Een stelling waar ik het absoluut niet mee eens ben. Helemaal niet als je in Nederland woont. Helemaal niet als je in een stad woont waar 90% wit is. Helemaal niet als ze één van de weinige kindjes van kleur op school en in de klas zijn. Dan zien ze het verschil zonder dat iemand het hoeft te benoemen. Dan voelen ze al heel gauw dat ze ‘anders’ zijn, daar zorgt de meerderheid wel voor. Dat ze weten dat ‘anders zijn’ niet slecht is, daar zorgt mama wel voor. BY ANY MEANS.

Haley-Joy, Yanira & Jahno, jullie zijn de norm’.

Ik vind het belangrijk om mijn kinderen mee te geven dat ‘their black is a beautiful blessing‘. You can label me as an ‘EXTRA MOM’, maar als het aankomt op het aanschaffen van speelgoed ben ik een kleurbekenner. Ik ben er heilig van overtuigd dat het bijdraagt aan hun zelfvertrouwen op onbewust niveau.

Ze hebben niet alleen ramen nodig, maar ook spiegels.

Ieder kind heeft speelgoed en boeken nodig waarmee ze zichzelf kunnen identificeren. Het is belangrijk dat ze zichzelf terug zien in (teken)films, televisieprogramma’s en theaterstukken. Je kunt zeggen dat kinderen geen kleur zien, maar zelfs de ‘lets-all-get-along-naïeveling that I used to be, ziet in dat, dat in de praktijk anders uitpakt. Ze hebben niet alleen ramen nodig, maar ook spiegels. Alleen al om deze rede hebben ze ontiegelijk veel bruine poppen van Coloured Goodies. De eerste black gift/doll-shop in heel Europa. Als moeder ben ik dankbaar dat Ellen Brudet de noodzaak zag om dit initiatief te starten, mijn kinderen hebben er profijt van. Ik geef ze bij mijlpalen en verjaardagen kaarten van Wicado. Ze hebben barbies van Mini Queens en knuffels van Bino & Fino, Princes Arabella en Miss Alida. Van de laatste twee heb ik ook de boeken aangeschaft. Ik leef voor winkels zoals Educulture en Skippy & Flo, waar diversiteit en inclusie centraal staan. Zo zijn ook o.a de boeken Spiegelbeeld, Tori en Trobi een deel van onze collectie. Allemaal met donkere personages in de hoofdrol. Allemaal fungerend als spiegel, want ramen hebben ze zat!

Ik wil dat ze een ‘unshakeable confidence’ hebben als het aankomt op hun uiterlijk.

Ik wil dat mijn meisjes de veelzijdigheid en de textuur van hun eigen haar omarmen, zodat er minder lading ligt aan het ‘willen hebben van een Elsa-staart’. Geen probleem, just know that your nappy hair is beautiful en dat die staart daar niets in waarde aan zal toevoegen. Ik wil dat mijn zoon weet dat ook hij een superheld kan zijn en zich kan identificeren met helden die op hem lijken. Ik wil dat ze weten dat ze goed zijn zoals ze zijn en dat niemand – even not society – ze het gevoel kan geven dat dit niet zo is.

Ik wil dat wanneer een kindje uit hun klas zegt dat bruin geen mooie huidskleur is, dat ze zo een kindje strak in de ogen aankijken en zoiets zeggen als: ‘Nou, bruin is toevallig wel mijn lievelingskleur’ of ‘Hoezo vind je bruin niet mooi, je eigen haar is bruin?’. Vervolgens wil ik dat ze zo’n incident met me delen, maar nonchalant tegen me zeggen dat bruin gewoon een prachtige kleur is en verbaasd opperen dat ‘toch iedereen dat weet’. Ik wil dat zo’n opmerking niet bijdraagt aan de manier waarop ze naar zichzelf kijken. Dat hun basis zo stevig is dat ze geen moment twijfelen aan hun schoonheid. Ook niet op het moment dat ze tijdens zwemles door een kindje voor zwarte piet uitgemaakt worden. Ik wil dat ze op zo een moment in staat zijn om zo’n kindje liefde en licht toe te wensen terwijl ze voor zichzelf opkomen. Ik wil dat hun spiegelbeeld hun beste vriend(in) is en dat ze een unshakeable confidence hebben als het aankomt op hun uiterlijk. Met zo’n houding van ‘you can’t tell me nothing‘.

‘Maar het is toch helemaal niet belangrijk hoe iemand eruit ziet?’ Dat berust in theorie niet eens meer op waarheid. Did it ever? In de praktijk nog minder, want de maatschappij waarin we leven doet het voorkomen alsof ze vinden dat we allemaal gelijk zijn, maar diezelfde maatschappij geeft niet een ieder de ruimte zijn/haar authentieke zelf te zijn.

Diezelfde maatschappij benadrukt de ontegenzeggelijke verschillen vaak op een negatieve manier, dus ik ben genoodzaakt dit voor mijn kinderen op een positieve manier te belichten. So YES, I might be extra about it, maar ik ben me er dan ook extra bewust van hoe hard mijn kinderen dat nodig hebben.

Kinderen zien wel degelijk kleur, of dat nou een aangeboren of aangeleerd gegeven is, they are not colorblind. Sterker nog, ze hebben er associaties bij die onbewust bijdragen bij hun gevoel van acceptie en in het geval van kinderen van kleur is dat gevoel niet altijd positief. Ik kan ze niet beschermen tegen de realiteit, maar wat ik wél kan is een sterke basis voor ze leggen. Ik kan wél veel met ze praten, ook al wil dat zeggen dat ik al ras-gerelateerde gesprekken moet voeren met mijn 5-jarige. Ik kan wél de manier waarop zij kleur zien op een positieve manier beïnvloeden en bijdragen aan de manier waarop ze hun eigen kleur zien! I can let them know their black is a blessing and I forever will be thàt mom!

share online:

2 Comments

  1. Michelle Fatima
    25 november 2019 @ 07:10

    Yes yes yes! Speelgoed waarmee ze zich kunnen identificeren is super belangrijk. Ik word ook super enthousiast als ik bijvoorbeeld bruine poppen zie. Zo goed om een pop te hebben die op je lijkt. Ik kocht bv vaak dingen in het Arabisch. Nederlands krijgen ze toch al overal te horen. En ze keken en kijken ook regelmatig Arabische tekenfilms.

    Reply

    • Serenitheory
      25 november 2019 @ 11:37

      Hi Michelle,
      Thanks voor je reactie! Ik denk dat ook jij bij winkels zoals Coloured Goodies, Educulture en Skippy & Flow terecht kunt. Leuk om te horen dat jij er ook mee bezig bent. Representation Really does matter x

      Reply

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Welkom

Ik ben een 33-jarige mama van 3 adembenemend mooie kleine mensen. Een dochter van 8, een dochter van 5 en een zoon van 2. 

In het dagelijkse leven ben ik actief als freelance tekstschrijver en houdt ik mij voor verschillende organisaties bezig met de pr en de communicatie. Daarnaast richt ik mij op het ondersteunen en begeleiden van jongeren op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. 

Berichtenarchief

Archief

adsensePlaceholder

Instagram

Facebook

populaire berichten