Dear Diary Update 5: Jezelf herpakken wanneer je controle verliest

share online:

Weet je. Als je gewend bent om altijd overal controle over te hebben, dan kan het koud op je dak komen wanneer je ontdekt dat het niet zo werkt. Je kunt alles uitstippelen, tot in de kleinste details en dan gebeurt ineens iets onverwachts. Iets dat je totaal niet in de hand had.

Lief dagboek.
Shit. Het loopt uit de hand en ik weet niet hoe ik de controle terug moet krijgen. Het is vandaag 4 september en na een hele toffe maand met wederom de nodige ups & downs is het tijd om weer “in realiteit” te bewegen. Afgelopen maand stond in het teken van “afstand nemen van dingen die niet langer goed voor je zijn” en daarin nam ik een stukje ´acceptatie´ mee.

Lees ook update 4: Ik wil het helemaal niet accepteren

De maand september staat helaas (ja, helaas) in het teken van geduld. Man, man, man…hoezeer ik ook voel en zie dat ik aan het ontwikkelen ben, het wordt tijd dat ik ding dat geduld genoemd wordt nu écht ga omarmen. Ik verlies controle….maar dat gebeurt dus wanneer ik ongeduldig ben. Wanneer ik ongeduldig ben én wanneer ik in twijfel trek wat ik eigenlijk al weet. Word soms moe van mezelf omdat ik vind dat ik dit station al gepasseerd zou moeten zijn. Maar goed, geduld hebben met JEZELF is een thema op zich.
Ik neem jullie even mee terug naar het begin van de maand. Wat een mooie start en wat was het fijn om al mijn intenties vooraf uit te schrijven en ze grotendeels te zien manifesteren. De 90 dagen van mijn Inspired Action Planner zijn inmiddels om, maar ik ben verslaafd geraakt aan de houvast en de structuur. Ik ga de planner dan ook opnieuw bestellen om in het laatste kwartaal van 2018 te gebruiken. Ik zal mijn ervaring gauw met jullie delen, this planner feels like a must have!

Maar goed, het uitschrijven van mijn intenties en doelen heeft ontzettend veel richting gegeven. In de meest ondenkbare vormen werd mij precies gepresenteerd waar ik om gevraagd had. Het één nog sneller dan het ander. Ik maakte eind juli een opzet voor een 5-jaren plan en zette in een overzicht hoe ik dit jaar tot aan 31 december wil spenderen. Tot aan een ingevulde kalender stippelde ik alle dagen uit en legde ik vast – onder het mom van ‘some day is not on the calender’ – wanneer ik welk doel behaald wilde hebben. Nog geen week later begonnen de eerste dingen zich te manifesteren en ik weet nog dat ik dacht: ‘write shit down and watch it become real‘ is echt geen geintje.

When doubt kicks in….

Als gauw begon ik te twijfelen aan al deze mooie ontwikkelingen. “DIT IS TE MOOI OM WAAR TE ZIJN.” Ik dacht het, ik sprak het uit en bleef hangen in de energie van de onwerkelijkheid. Hoe echt het allemaal ook was, it still felt like stuff that was to good to be true. Had ik nou echt de harmonie gevonden in mama zijn, werk, huishouden en een sociaal leven? Kreeg ik serieus elke opdracht aangereikt die ik op mijn lijst had opgeschreven? Gingen er dan echt nieuwe deuren open in die éne wereld die ik zo graag binnen wilde wandelen? Trok ik nou echt precies die mensen aan die naar mijn mening in mijn leven hoorde te zijn? Waren alle materiële zaken zich nou naar mij toe aan het bewegen? Ik kon het niet geloven, maar ik zag het toch echt met mijn eigen ogen gebeuren. Ik genoot ervan, maar voelde ondertussen ook hoe ik aanhikte tegen een groot stuk controleverlies. Het ging allemaal veel sneller dan ik had verwacht en ik weet niet of ik daar wel op was voorbereid. Mijn doemscenario-game was super strong en hoe dankbaar ik ook was: het MOEST te mooi zijn om waar te zijn!
Ondertussen was het zomervakantie en was ik aan het balanceren tussen werk, quality time met de kids en socializing. Ik had mijn agenda – zoals met mezelf afgesproken – zo min mogelijk vol gepland zodat ik niet te veel hooi op mijn vork zou nemen, zodat er voldoende rust momenten waren en zodat ik  écht kon genieten van de belangrijke momenten. Bovendien wist ik dat in de laatste week van augustus van rusten weinig zou komen i.v.m met trip naar Nothing Hill.

40 dagen, 40 nachten 
Op 1 augustus begon ik ook met een andere ‘ trip’, maar deze was op innerlijk niveau. Het boek “One day my soul just opened up” van Iyanla Vanzant had ik al meerdere keren via Storytel gehoord, maar ik wilde ook de fysieke versie hebben.  Ik besloot deze 40-daagse journey op mijn instagram te delen om anderen mee te nemen in de dagelijkse principes die er beschreven worden. Vandaag zit ik op dag 34 en de impact van deze vrouw haar woorden is real. I might share a review soon! #serenitheoryoneday

Terugkomend op ‘that stuff that seemed to good to be true’…… Ik kreeg op een aantal punten gelijk. Niet perse omdat het echt te mooi was om waar te zijn, want ik realiseerde me wel heel goed welke rol ik hier zelf in gespeeld had. Het herinnerde me  ‘to be careful what you wish for‘, het leerde me specifiek te zijn in mijn ‘wensen’, het dwong me om geduldig te zijn op momenten dat ik de uitkomst nog niet kon zien…want dat is wat mij het meest genekt heeft. Je geduld inzetten wanneer dingen ‘te mooi lijken om waar te zijn’  zorgt ervoor dat je durft te ontvangen wat eigenlijk voor jou bedoelt is – I hope this makes sense to you!  Dat gezegd te hebben…..I am fully going to practice what I preach en ik ben klaar om te ontvangen wat voor mij bedoelt is. #seewhatIdidthere #woordenhebbenkracht

Gisteren is ‘het echte leven’  voor ons hier in huis weer begonnen. De rust en de regelmaat keert terug , de kids gaan weer naar school en na een korte break gaat mama weer vol aan de bak.  September staat voor vertrouwen in het proces, maar dit keer in totale overgave én GEDULD. Gek genoeg weet ik dat ik op die manier het gevoel van controle weer terug krijg, ook al hebben we het niet altijd onder controle. Thanks for joining me on this journey.

 

share online:

1 Comment

  1. Dear Diary 6: Je mag nòg meer van jezelf gaan houden – Serenitheory
    1 oktober 2018 @ 14:17

    […] maar dit keer in totale overgave en geduld. Een thema waar ik altijd moeite mee heb gehad, omdat zoals eerder aangegeven ‘controle’ hebben altijd veiliger heeft gevoeld. Loslaten – de eeuwige struggle – was niet alleen iets wat ik graag wilde, het was ook […]

    Reply

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Welkom

Ik ben een 33-jarige mama van 3 adembenemend mooie kleine mensen. Een dochter van 8, een dochter van 5 en een zoon van 2. 

In het dagelijkse leven ben ik actief als freelance tekstschrijver en houdt ik mij voor verschillende organisaties bezig met de pr en de communicatie. Daarnaast richt ik mij op het ondersteunen en begeleiden van jongeren op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. 

Berichtenarchief

Archief

adsensePlaceholder

Instagram

Facebook

populaire berichten