Mag ik nu even tijd voor mezelf?

share online:

Het is weer zover. Het één van die avonden waarop ik met mijn benen gekruist op de bank lig met een kussen onder mijn nek, een boek (die ik tegenwoordig uit lees) en wat versnaperingen. Eindelijk, na een lange intensieve dag een beetje tijd voor mezelf. Ik kijk om mij heen en zie dat de woonkamer een bende is. Onverschillig haal ik mijn schouders op. Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt de bende nu op te ruimen. Ik kijk wel uit. Vandaag was lang en intensief en nu is het tijd voor ‘me-time’. Morgen weer een dag. Er zijn op dit moment maar een aantal dingen die tellen. Ik. Mijn bank. Het kussen onder mijn nek. De versnaperingen……..en mijn boek.

Ik sta op het punt mijn boek in te duiken en kan dit ontspan moment eindelijk omarmen. Terwijl mijn 1-jarige zoon – die mijn kampioen is op het gebied van het perfecte slaapritme – heerlijk aan het slapen is, hoor ik in de verte geritsel en geroezemoes. Het zijn z’n zussen die het op de één of andere manier een geschikt moment vinden om even een theekransje te houden. Ik vraag mij oprecht af of ze NIET door hebben dat hun gefluister voor mij in de woonkamer duidelijk te horen is. Op een paar zinnetjes na kan ik hun hele gesprek verstaan. Ik vecht tegen het opborrelende gevoel van irritatie en probeer het star te negeren. ‘Als ik me ervoor afsluit, kan ik mij weer concerteren’ zeg ik tegen mezelf.  Ik sluit mijn ogen, haal diep adem en probeer tot 10 te tellen. 1….2…..3……4…….ik word ruw onderbroken door een harde knal gevolgd door gegiechel. Ik denk dat er een boek op de grond is gevallen. Of een pop, of een ander stuk speelgoed. Ik weet het niet. Er viel iets op de grond en het haalde mij direct uit mijn ‘zen-moment’. Ik spring op en terwijl ik met grote passen naar de kamer loop probeer ik mijzelf te kalmeren. ‘If you want peace, be peace’ herhaal ik stilletjes in mezelf.  Mijn mantra, sinds ik ‘One day my soul just opened up’ van Iyanla Vanzant uit heb.

Eenmaal in de kamer aangekomen tref ik mijn jongste dochter half hangend op de trap van het stapelbed aan. Ze lag dus stiekem bij haar zus in bed, hoorde mijn voetstappen en was nét niet snel genoeg voor haar  ‘doen-alsof-ik slaap’-performance. Haar zus lag schuin op haar eigen bed, kneep haar ogen strak dicht en deed haar uiterste best haar lach in te houden. Ik voelde mezelf warm worden van binnen en ademde gecontroleerd terwijl ik met mijn meest bedeesde stem zei: ‘Dit is nu de laatste keer dat ik jullie waarschuw. Ik wil  jullie niet meer horen. Ga slapen!’. Mijn stem schoot ietwat de lucht in toen ik ze vriendelijk doch dringen verzocht te gaan slapen, maar ik vond dat ik mezelf toch redelijk onder controle had gehouden. Voldaan geef ik mezelf een schouderklopje. Mind You. Ik heb ze de afgelopen 2 uur al regelmatig moeten waarschuwen, zonder dat ik hierbij mijn geduld heb verloren. Ik heb jullie al eerder vertelt how I am trying to better my life. Ik probeer de ongeduldige en  schreeuwende moeder de mond te snoeren en ook al maken deze 2 mormels mij het niet perse makkelijk. I’m putting up a fight.

Het houdt niet op. Niet van zelf.

Het is stil. Tevreden loop ik terug naar de woonkamer en neem ik mijn positie weer op de bank. Nét wanneer ik weggezogen word in het spannende verhaal hoor ik voetstapjes. Mijn oudste dochter staat bij de woonkamerdeur naar me te kijken. ‘Ik moet plassen mama’ zegt ze met een uitgestreken gezicht. I’m like…..loop gewoon naar de wc, ga plassen, en loop weer terug naar je bed. Die tussenstop bij de woonkamer was niet nodig geweest, maar oké meid doe je ding. Infiltreer maar gewoon in mijn kostbare tijd, geeft niet…..ik slik dit wel even weg. Nog geen 5 minuten later volgt haar kleine zusje. Ze loopt naar me toe, kijkt me schaapachtig aan en zegt ‘mama, ik kan niet slapen’. Ik adem weer in en vraag haar wat we ook al weer doen wanneer we niet kunnen slapen. ‘Wat mag er allemaal wél’? Ze klimt op m’n been en zegt:’ Uuuhmmm…. je mag wél blijven liggen en wél aan vlindertjes en leuke dingen denken.’ Goed zo Yanira, ga maar liggen en denken aan de leuke dag die we morgen gaan hebben okay’? Ze knuffelt me en sjokt op haar elfendertigste terug naar haar kamer.

I’m about to loose my cool

Niet lang daarna hoor ik weer een hoop geluiden uit de slaapkamer komen. At this point kook ik. Ik krijg een flash forward van hoe ik stampvoetend naar de kamer loop en tekeer ga tegen mijn kleine terroristjes. ‘Het is verdikkeme bijna 22 uur. Ik ben notabene meer van de helft van MIJN dag met JULLIE bezig geweest. (Ja je leest het goed, ik zei míjn dag ja). Oké, ik geef toe dat toen jullie in het park aan het spelen waren ik natuurlijk haast niet naar jullie hoefde om te kijken, want jullie zijn inmiddels flink genoeg om zelf van de glijbaan af te sjezen – maar dat is niet het punt. Het punt is dat jullie de hele dag de tijd hebben gehad om te klimmen, te klauwteren, te spelen en te springen. Jullie mochten lawaai maken, zingen, dansen en schreeuwen. Het is de bedoeling dat jullie nu zodanig uitgeput zijn, dat jullie als een blok in slaap vallen en mij een klein uurtje gunnen om tot mezelf te komen. Dat is de afspraak!’

These cute faces, dont let them fool you 🙂

In mijn hoofd kijken ze mij na deze rant  beide geschokt, maar begripvol aan. Ze knikken instemmend, zeggen sorry mama en gaan braaf slapen. Dat is wat er in mijn hoofd gebeurt. In de realiteit blijft mijn betoog slechts een gedachtewolk en schreeuw ik een aantal keer ‘STILLLLL’ vanuit de woonkamer. Het houdt nog ongeveer een uur aan. Gefrustreerd leg ik mijn boek naast me neer, pak ik mijn telefoon en start ik candy crush op. Uiteindelijk ga ik deze avond naar bed zonder ook maar één hoofdstuk verder te zijn en had ik net zo goed die bende kunnen opruimen.

Hashtag Momlife?

 
 

share online:

3 Comments

  1. Dear Diary, update 4: Ik wil het helemaal niet accepteren – Serenitheory
    1 augustus 2018 @ 02:41

    […] Ik heb het nodige over ze te klagen, maar de liefde die ik voor deze kleine mormels voel overstijgt alles!  Los van het feit dat ik van binnen voelde dat ik meer tijd met ze wilde doorbrengen, wilde ik ook naar het punt waarop ik oprecht kon genieten van alle momenten die ik met ze doorbracht. Elke moeder kan zich vinden in het “ze groeien veel te hard” en ik wil graag hun groei met bezieling beleven. Ik kon vaak een uitstapje met ze plannen, maar tijdens het gehele uitstapje geïrriteerd raken van een hysterisch springende Haley-Joy of een onophoudelijk klagende Yanira. Of Jahno die niet lang genoeg rustig in zijn wagen wilde blijven zitten, waardoor zijn onrust linea recta werd opgenomen in mijn eigen energie (terwijl die onrust juist vanuit mij naar hem geprojecteerd wordt). Wat ik achteraf vaak merkte is dat ik dan wel van alles met ze had gedaan, maar er zelf minder plezier van had dan ik had gehoopt. Krampachtig hield ik vast aan een veel te strakke planning en liet ik alles wat buiten deze planning liep mij beïnvloeden op een manier die voor ons allemaal onprettig was. Afgelopen maand heb ik niet alleen meer tijd met ze kunnen doorbrengen, maar heb ik mijn best gedaan bijzaakjes zoals hier boven genoemd met een korreltje zout te nemen en te ACCEPTEREN dat ook in dit soort situaties een uitgestippeld plan andere wendingen kan nemen. “JA Sérèn, je hebt nog steeds te maken met kinderen”. In het moment zijn en genieten mét hun in plaats van kijken hoe zij genieten schijnt trouwens nog écht te werken ook. Een mooie les die ik in de nieuwe maand meeneem. Quality time met mijn kroost staat nog altijd met stip op nummer 1 – er oprecht van genieten maakt de cirkel rond. […]

    Reply

  2. 10 waarheden over het hebben van 3 kinderen – Serenitheory
    6 augustus 2018 @ 00:34

    […] bedtijdritueel lijkt opeens op een ‘bad joke‘ En er is écht niets grappig aan. Jullie hebben vorige week kunnen lezen hoe het er af en toe aan toe kan gaan hier in huis en daar zag ik de humor al niet van in toen ik 2 […]

    Reply

  3. 7 moederschap dingetjes die je pas snapt wanneer je moeder bent – Serenitheory
    17 september 2018 @ 11:57

    […] al belangrijker om tijd voor jezelf te nemen, maar vandaag de dag heb ik het meer nodig dan ooit. Als ik geen me-time momenten inplan, ben ik echt niet te genieten. De zorg die wij voor onze kinderen dragen hoort vanuit een plek van […]

    Reply

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Welkom

Ik ben een 33-jarige mama van 3 adembenemend mooie kleine mensen. Een dochter van 8, een dochter van 5 en een zoon van 2. 

In het dagelijkse leven ben ik actief als freelance tekstschrijver en houdt ik mij voor verschillende organisaties bezig met de pr en de communicatie. Daarnaast richt ik mij op het ondersteunen en begeleiden van jongeren op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. 

Berichtenarchief

Archief

adsensePlaceholder

Instagram

Facebook

populaire berichten